à åÇéÌÉàîÆø ãÌÈåÄã--äÂëÄé éÆùÑ-òåÉã, àÂùÑÆø ðåÉúÇø ìÀáÅéú ùÑÈàåÌì; åÀàÆòÁùÒÆä òÄîÌåÉ çÆñÆã, áÌÇòÂáåÌø éÀäåÉðÈúÈï.
|
1 Disse Davi: Resta ainda alguém da casa de Saul, para que eu use de benevolência para com ele por amor de Jônatas?
|
á åÌìÀáÅéú ùÑÈàåÌì òÆáÆã åÌùÑÀîåÉ öÄéáÈà, åÇéÌÄ÷ÀøÀàåÌ-ìåÉ àÆì-ãÌÈåÄã; åÇéÌÉàîÆø äÇîÌÆìÆêÀ àÅìÈéå äÇàÇúÌÈä öÄéáÈà, åÇéÌÉàîÆø òÇáÀãÌÆêÈ.
|
2 E havia um servo da casa de Saul, cujo nome era Ziba; e o chamaram à presença de Davi. perguntou-lhe o rei: Tu és Ziba? Respondeu ele: Teu servo!
|
â åÇéÌÉàîÆø äÇîÌÆìÆêÀ, äÇàÆôÆñ òåÉã àÄéùÑ ìÀáÅéú ùÑÈàåÌì, åÀàÆòÁùÒÆä òÄîÌåÉ, çÆñÆã àÁìÉäÄéí; åÇéÌÉàîÆø öÄéáÈà àÆì-äÇîÌÆìÆêÀ, òåÉã áÌÅï ìÄéäåÉðÈúÈï ðÀëÅä øÇâÀìÈéÄí.
|
3 Prosseguiu o rei: Não há ainda alguém da casa de Saul para que eu possa usar com ele da benevolência de Deus? Então disse Ziba ao rei: Ainda há um filho de Jônatas, aleijado dos pés.
|
ã åÇéÌÉàîÆø-ìåÉ äÇîÌÆìÆêÀ, àÅéôÉä äåÌà; åÇéÌÉàîÆø öÄéáÈà, àÆì-äÇîÌÆìÆêÀ, äÄðÌÅä-äåÌà áÌÅéú îÈëÄéø áÌÆï-òÇîÌÄéàÅì, áÌÀìåÉ ãÀáÈø.
|
4 Perguntou-lhe o rei: Onde está. Respondeu Ziba ao rei: Está em casa de Maquir, filho de Amiel, em Lo-Debar.
|
ä åÇéÌÄùÑÀìÇç, äÇîÌÆìÆêÀ ãÌÈåÄã; åÇéÌÄ÷ÌÈçÅäåÌ, îÄáÌÅéú îÈëÄéø áÌÆï-òÇîÌÄéàÅì--îÄìÌåÉ ãÀáÈø.
|
5 Então mandou o rei Davi, e o tomou da casa de Maquir, filho de Amiel, em Lo-Debar.
|
å åÇéÌÈáÉà îÀôÄéáÉùÑÆú áÌÆï-éÀäåÉðÈúÈï áÌÆï-ùÑÈàåÌì, àÆì-ãÌÈåÄã, åÇéÌÄôÌÉì òÇì-ôÌÈðÈéå, åÇéÌÄùÑÀúÌÈçåÌ; åÇéÌÉàîÆø ãÌÈåÄã îÀôÄéáÉùÑÆú, åÇéÌÉàîÆø äÄðÌÅä òÇáÀãÌÆêÈ.
|
6 E Mefibosete, filho de Jônatas, filho de Saul, veio a Davi e, prostrando-se com o rosto em terra, lhe fez reverência. E disse Davi: Mefibosete! Respondeu ele: Eis aqui teu servo.
|
æ åÇéÌÉàîÆø ìåÉ ãÈåÄã àÇì-úÌÄéøÈà, ëÌÄé òÈùÒÉä àÆòÁùÒÆä òÄîÌÀêÈ çÆñÆã áÌÇòÂáåÌø éÀäåÉðÈúÈï àÈáÄéêÈ, åÇäÂùÑÄáÉúÄé ìÀêÈ, àÆú-ëÌÈì-ùÒÀãÅä ùÑÈàåÌì àÈáÄéêÈ; åÀàÇúÌÈä, úÌÉàëÇì ìÆçÆí òÇì-ùÑËìÀçÈðÄé--úÌÈîÄéã.
|
7 Então lhe disse Davi: Não temas, porque de certo usarei contigo de benevolência por amor de Jônatas, teu pai, e te restituirei todas as terras de Saul, teu pai; e tu sempre comerás à minha mesa.
|
ç åÇéÌÄùÑÀúÌÇçåÌ, åÇéÌÉàîÆø îÆä òÇáÀãÌÆêÈ: ëÌÄé ôÈðÄéúÈ, àÆì-äÇëÌÆìÆá äÇîÌÅú àÂùÑÆø ëÌÈîåÉðÄé.
|
8 Então Mefibosete lhe fez reverência, e disse: Que é o teu servo, para teres olhado para um cão morto tal como eu?
|
è åÇéÌÄ÷ÀøÈà äÇîÌÆìÆêÀ, àÆì-öÄéáÈà ðÇòÇø ùÑÈàåÌì--åÇéÌÉàîÆø àÅìÈéå: ëÌÉì àÂùÑÆø äÈéÈä ìÀùÑÈàåÌì åÌìÀëÈì-áÌÅéúåÉ, ðÈúÇúÌÄé ìÀáÆï-àÂãÉðÆéêÈ.
|
9 Então chamou Davi a Ziba, servo de Saul, e disse-lhe: Tudo o que pertencia a Saul, e a toda a sua casa, tenho dado ao filho de teu senhor.
|
é åÀòÈáÇãÀúÌÈ ìÌåÉ àÆú-äÈàÂãÈîÈä àÇúÌÈä åÌáÈðÆéêÈ åÇòÂáÈãÆéêÈ åÀäÅáÅàúÈ, åÀäÈéÈä ìÀáÆï-àÂãÉðÆéêÈ ìÌÆçÆí åÇàÂëÈìåÉ, åÌîÀôÄéáÉùÑÆú áÌÆï-àÂãÉðÆéêÈ, éÉàëÇì úÌÈîÄéã ìÆçÆí òÇì-ùÑËìÀçÈðÄé; åÌìÀöÄéáÈà, çÂîÄùÌÑÈä òÈùÒÈø áÌÈðÄéí--åÀòÆùÒÀøÄéí òÂáÈãÄéí.
|
10 Cultivar-lhe-ás, pois, a terra, tu e teus filhos, e teus servos; e recolherás os frutos, para que o filho de teu senhor tenha pão para comer; mas Mefibosete, filho de teu senhor, comerá sempre à minha mesa. Ora, tinha Ziba quinze filhos e vinte servos.
|
éà åÇéÌÉàîÆø öÄéáÈà, àÆì-äÇîÌÆìÆêÀ, ëÌÀëÉì àÂùÑÆø éÀöÇåÌÆä àÂãÉðÄé äÇîÌÆìÆêÀ àÆú-òÇáÀãÌåÉ, ëÌÅï éÇòÂùÒÆä òÇáÀãÌÆêÈ; åÌîÀôÄéáÉùÑÆú, àÉëÅì òÇì-ùÑËìÀçÈðÄé, ëÌÀàÇçÇã, îÄáÌÀðÅé äÇîÌÆìÆêÀ.
|
11 Respondeu Ziba ao rei: Conforme tudo quanto meu senhor, o rei, manda a seu servo, assim o fará ele. Disse o rei: Quanto a Mefibosete, ele comerá à minha mesa como um dos filhos do rei.
|
éá åÀìÄîÀôÄéáÉùÑÆú áÌÅï-÷ÈèÈï, åÌùÑÀîåÉ îÄéëÈà; åÀëÉì îåÉùÑÇá áÌÅéú-öÄéáÈà, òÂáÈãÄéí ìÄîÀôÄéáÉùÑÆú.
|
12 E tinha Mefibosete um filho pequeno, cujo nome era Mica. E todos quantos moravam em casa de Ziba eram servos de Mefibosete.
|
éâ åÌîÀôÄéáÉùÑÆú, éÉùÑÅá áÌÄéøåÌùÑÈìÇÄí, ëÌÄé òÇì-ùÑËìÀçÇï äÇîÌÆìÆêÀ úÌÈîÄéã, äåÌà àÉëÅì; åÀäåÌà ôÄñÌÅçÇ, ùÑÀúÌÅé øÇâÀìÈéå. {ô}
|
13 Morava, pois, Mefibosete em Jerusalém, porquanto sempre comia à mesa do rei. E era coxo de ambos os pés.
|
|
|
|