| A Torá Oral | Todo o Michnê Torá | Glossário |
| cp 1 | cp 2 | cp 3 | cp 4 | cp 5 | cp 7 | cp 8 | cp 9 | cp 10 | cp 11 | cp 12 |


הִלְכּוֹת עֲבוֹדָה זָרָה וְחֻקּוֹת הַגּוֹיִים Leis Concernentes às Leis dos Gentios e às Formas de Idolatria
פֵּרֶק ו Capítulo 6
א הָעוֹשֶׂה אוֹב אוֹ יִדְּעוֹנִי--בִּרְצוֹנוֹ בְּזָדוֹן, חַיָּב כָּרֵת, וְאִם הָיוּ שָׁם עֵדִים וְהַתְרָאָה, נִסְקָל; הָיָה שׁוֹגֵג, מֵבִיא חַטָּאת קְבוּעָה. 1 Aquele que faz o feitio de ov ou de ide'oni por vontade própria e intencionalmente, incorre em pena de carêt. No caso de haverem testemunhas e hatra'á, deve ser punido com penalidade de seqilá. No caso de haver sido inconsciente, deve trazer sacrifício ĥatát qevu'á.

ב כֵּיצַד מַעֲשֵׂה הָאוֹב--זֶה שְׁהוּא עוֹמֵד וּמַקְטִיר קְטֹרֶת יְדוּעָה וְאוֹחֵז שַׁרְבִיט שֶׁלַּהֲדַס בְּיָדוֹ וּמְנִיפוֹ, וְהוּא מְדַבֵּר בַּלָּאט בִּדְבָרִים יְדוּעִים אֶצְלָם, עַד שֶׁיִּשְׁמַע הַשּׁוֹאֵל כְּאִלּוּ אֶחָד מְדַבֵּר עִמּוֹ וּמְשִׁיבוֹ עַל מַה שְׁהוּא שׁוֹאֵל בִּדְבָרִים מִתַּחַת הָאָרֶץ בְּקוֹל נָמוּךְ עַד מְאוֹד, וּכְאִלּוּ אֵינוּ נִכָּר לָאֹזֶן אֵלָא בַּמַּחְשָׁבָה מַרְגִּישׁ בּוֹ. 2 Qual é o feitio do ôv? - levanta-se, acende determinado tipo de inscenso, toma um bastão de cidra em sua mão, erguendo e movendo-o, pronunciando baixo palavras próprias aos praticantes deste ato, até que pareça ao inquiridor como se estivesse alguém falando consigo, respondendo-lhe sua pergunta, em vozes que venham de sob o solo por um sussurro, como se não pudesse ser perceptível à audição, senão unicamente captado pelo pensamento.

ג וְכֵן הַלּוֹקֵחַ גֻּלְגֹּלֶת שֶׁלְּמֵת וּמַקְטִיר לָהּ וּמְנַחֵשׁ בָּהּ, עַד שֶׁיִּשְׁמַע כְּאִלּוּ קוֹל יוֹצֶא מִתַּחַת שֶׁחְיוֹ שָׁפָל עַד מְאוֹד וּמְשִׁיבוֹ. כָּל אֵלּוּ, מַעֲשֵׂה אוֹב הֶן; וְהָעוֹשֶׂה אֶחָד מֵהֶן, נִסְקָל. 3 Similarmente - o que toma uma caveira, oferece-lhe incenso e adivinha através dela, até que ouça algo semelhante a uma voz provindo de sob suas axilas, sussurrando, dando-lhe a resposta. Todos estes são feitios de ôv. Todo o que fizer um destes tipos de ações [mágicas], incorre em pena de seqilá.

ד [ב] כֵּיצַד מַעֲשֵׂה הַיִּדְּעוֹנִי--מַנִּיחַ עֶצֶם עוֹף שֶׁשְּׁמוֹ יָדוּעַ בְּפִיו וּמַקְטִיר, וְעוֹשֶׂה מַעֲשִׂיּוֹת אֲחֵרוֹת, עַד שֶׁיִּפֹּל כְּנִכְפֶּה וִידַבַּר בְּפִיו דְּבָרִים שֶׁעֲתִידִין לִהְיוֹת. וְכָל אֵלּוּ, מִינֵי עֲבוֹדָה זָרָה הֶן; וְאַזְהָרָה שֶׁלָּהֶן מְנַיִן, תִּלְמֹד לוֹמַר "אַל-תִּפְנוּ אֶל-הָאֹבֹת וְאֶל-הַיִּדְּעֹנִים" (ויקרא יט,לא). 4 Qual é o feitio do ide'oni? - ergue um osso de determinada ave, cujo nome é conhecido por si próprio, e faz outros tipos de ações, até cair como desmaiado, e prediga por sua própria boca coisas vindouras. Todas estas ações são tipos de idolatrias, e a advertência acerca delas na Torá, onde encontramos? - [Disseram os Sábios:] "-Aprende a dizer: "Não vos dirigireis aos ovôt, nem aos ide'onim..." " - Lv 19:31.

ה [ג] הַנּוֹתֵן מִזַּרְעוֹ לַמֹּלֶךְ--בִּרְצוֹנוֹ בְּזָדוֹן, חַיָּב כָּרֵת; בְּשׁוֹגֵג, מֵבִיא חַטָּאת קְבוּעָה. וְאִם עָשָׂה בְּעֵדִים וְהַתְרָאָה--נִסְקָל, שֶׁנֶּאֱמָר "אֲשֶׁר יִתֵּן מִזַּרְעוֹ לַמֹּלֶךְ, מוֹת יוּמָת; עַם הָאָרֶץ, יִרְגְּמֻהוּ בָאָבֶן" (ויקרא כ,ב). וְאַזְהָרָה שֶׁלּוֹ מְנַיִן--שֶׁנֶּאֱמָר "וּמִזַּרְעֲךָ לֹא-תִתֵּן, לְהַעֲבִיר לַמֹּלֶךְ" (ויקרא יח,כא), וּלְהַלָּן הוּא אוֹמֵר "לֹא-יִמָּצֵא בְךָ, מַעֲבִיר בְּנוֹ-וּבִתּוֹ בָּאֵשׁ" (דברים יח,י). 5 Quem der de sua semente para Môlekh - por sua própria vontade e deliberadamente, incorre em penalidade de carêt, inintencionalmente, deve oferecer ĥatát qevu'á; e, caso haja feito diante de testemunhas e após hatra'á, incorre em penalidade de seqilá, pelo que está escrito: "...que der de sua semente para Môlekh, certamente morrerá; o povo da terra apedrejá-lo-á..." - Lv 20:2. Quanto a sua advertência, de onde? Está ecrito: "...de tua semente não farás passar a Môlekh..." - Lv 18:21 - e, adiante, diz: "Não se ache em ti quem faça passar seu filho ou sua filha pelo fogo..." - Dt 18:10.

ו כֵּיצַד הָיוּ עוֹשִׂין--מַדְלִיק אֵשׁ גְּדוֹלָה, וְלוֹקֵחַ מִקְצָת זַרְעוֹ וּמוֹסְרוֹ לַכּוּמָרִין עוֹבְדֵי הָאֵשׁ, וְאוֹתָן הַכּוּמָרִין נוֹתְנִין הַבֵּן לְאָבִיו אַחַר שֶׁנִּמְסַר בְּיָדָן לְהַעֲבִירוֹ בָּאֵשׁ בִּרְשׁוּתָן; וַאֲבִי הַבֵּן הוּא שֶׁמַּעְבִּיר בְּנוֹ עַל הָאֵשׁ בִּרְשׁוּת הַכּוּמָרִין, וּמַעְבִּיר אוֹתוֹ בְּרַגְלוֹ מִצַּד לְצַד אַחֵר בְּתוֹךְ הַשַּׁלְהֶבֶת: לֹא שְׁהוּא שׂוֹרְפוֹ לַמֹּלֶךְ כְּדֶרֶךְ שֶׁשּׂוֹרְפִין בְּנֵיהֶם וּבְנוֹתֵיהֶם לַעֲבוֹדָה זָרָה אַחֶרֶת, אֵלָא בְּהַעְבָּרָה בִּלְבָד הָיְתָה עֲבוֹדַת זֶה שֶׁשְּׁמוֹ מֹלֶךְ. לְפִיכָּךְ הָעוֹשֶׂה עֲבוֹדָה זוֹ לַעֲבוֹדָה זָרָה אַחֶרֶת חוּץ מִמֹּלֶךְ, פָּטוּר. 6 Como costumavam fazer? - Acendia-se uma grande fogueira, tomava-se de sua semente um pouco e entregava-se aos sacerdotes, servidores do fogo, após o que devolviam os sacerdotes o filho ao progenitor, após haver sido dado a eles a autoridade de fazê-lo passar pelo fogo. O pai, então, era quem fazia passar o filho pelo fogo, com a permissão dos sacerdotes, fazendo-o passar por seus próprios pés de um lado a outro através da chama. Não que o queimasse para Môlekh, como se fazia com seus filhos e filhas para outra idolatria, senão simplesmente o passar pela chama, era o serviço idólatra dedicado ao ídolo cogominado Môlekh. Portanto, quem fizer este tipo de serviço para outro ídolo que não Môlekh, está isento de penalidade pela Torá.

ז [ד] אֵינוּ חַיָּב כָּרֵת אוֹ סְקִילָה, עַד שֶׁיִּמְסֹר לַמֹּלֶךְ וְיַעְבִּירוֹ בְּרַגְלוֹ בָּאֵשׁ דֶּרֶךְ הַעְבָּרָה; מָסַר וְלֹא הִעְבִיר, הִעְבִיר וְלֹא מָסַר, אוֹ שֶׁמָּסַר וְהִעְבִיר שֶׁלֹּא דֶּרֶךְ הַעְבָּרָה--פָּטוּר. וְאֵינוּ חַיָּב, עַד שֶׁיִּמְסֹר מִקְצָת זַרְעוֹ וְיַנִּיחַ מִקְצָתוֹ: שֶׁנֶּאֱמָר "כִּי מִזַּרְעוֹ, נָתַן לַמֹּלֶךְ" (ויקרא כ,ג)--מִקְצָתוֹ, וְלֹא כֻּלּוֹ. 7 Não incorre em pena de carêt ou seqilá enquanto não entregar [o filho] para Môlekh e não fizer com que traslade a chama a pé, pela forma designada [de acordo com as normas desta idolatria]. Se entregou, mas não fê-lo passar, ou fê-lo passar sem [antes] entregá-lo, ou fê-lo passar não segundo as normas, é isento. Tampouco é passível, enquanto não fizer passar parte de sua semente, deixando outra parte, conforme o escrito: "...pois de sua semente deu a Môlekh..." - (Lv 20:3) - "...de sua semente...", não toda ela.

ח [ה] אֶחָד זֶרַע כָּשֵׁר, וְאֶחָד זֶרַע פָּסוּל; אֶחָד בָּנָיו וּבְנוֹתָיו, וְאֶחָד בְּנֵיהֶם וּבְנֵי בְּנֵיהֶם: עַל כָּל יוֹצְאֵי יְרֵכוֹ הוּא חַיָּב, מִפְּנֵי שְׁהֶן זַרְעוֹ. אֲבָל אִם הִעְבִיר אֶחָיו אוֹ אַחְיוֹתָיו אוֹ אֲבוֹתָיו, אוֹ שֶׁהִעְבִיר עַצְמוֹ--פָּטוּר. הִעְבִיר אֶחָד מִזַּרְעוֹ, וְהוּא יָשֵׁן אוֹ שֶׁהָיָה סוֹמֶה--פָּטוּר. 8 Seja semente na qual não haja dolo, seja na qual exista razão de labéu, seja dos filhos ou das filhas, por qualquer fruto que saia de sua coxa, é passível, porquanto trata-se de sua semente. Todavia, caso haja feito passar seus irmãos ou irmãs, ou seus pais, ou a si póprio, está isento [pela Torá]. Havendo feito passar um de sua semente dormindo ou sendo cego, é isento [pela Torá].

ט  [ו] מַצֵּבָה שֶׁאָסְרָה תּוֹרָה--הִיא בִּנְיָן שֶׁיִּהְיוּ הַכֹּל מִתְקַבְּצִין אֶצְלָהּ, וְאַפִלּוּ לַעֲבֹד אֶת ה', שֶׁכֵּן הָיָה דֶּרֶךְ עוֹבְדֵי עֲבוֹדָה זָרָה, שֶׁנֶּאֱמָר "וְלֹא-תָקִים לְךָ, מַצֵּבָה, אֲשֶׁר שָׂנֵא, ה' אֱלֹהֶיךָ" (דברים טז,כב). וְכָל הַמֵּקִים מַצֵּבָה, לוֹקֶה. 9 A lápide proibida pela Torá - é uma construção em torno da qual a multidão se reúne, mesmo que seja para servir a Deus, porquanto este era um costume dos idólatras, pelo que está escrito: "...não construirás para ti lápide, que odeia Ado-nai teu Deus..." - Dt 16:22. E, todo o que levantar uma lápide, incorre em pena de açoites.

י  וְכֵן אֶבֶן מַשְׂכִּית הָאֲמוּרָה בַּתּוֹרָה--אַף עַל פִּי שְׁהוּא מִשְׁתַּחֲוֶה עָלֶיהָ לַשֵּׁם, לוֹקֶה: שֶׁנֶּאֱמָר "וְאֶבֶן מַשְׂכִּית לֹא תִתְּנוּ בְּאַרְצְכֶם, לְהִשְׁתַּחֲו?ֹת עָלֶיהָ" (ויקרא כו,א). מִפְּנֵי שֶׁכֵּן הָיָה דֶּרֶךְ עֲבוֹדָה זָרָה לְהַנִּיחַ אֶבֶן לְפָנֶיהָ לְהִשְׁתַּחֲווֹת עָלֶיהָ, לְפִיכָּךְ אֵין עוֹשִׂין כֵּן לַה'. וְאֵינוּ לוֹקֶה עַד שֶׁיִּפְשֹׁט יָדָיו וְרַגְלָיו עַל הָאֶבֶן, וְנִמְצָא כֻּלּוֹ מֻטָּל עָלֶיהָ--שֶׁזוֹ הִיא הִשְׁתַּחֲוָיָה הָאֲמוּרָה בַּתּוֹרָה. 10 O mesmo ocorre com a [pedra chamada] "êven maskit": mesmo que use-a para se curvar por terra perante Deus, incorre em pena de açoites, pelo que está escrito: "Êven maskit não colocareis em vossa terra, para sobre ela curvar-se..." - Lv 26:1 - por ser o costume dos idólatras colocar uma pedra perante o ídolo para sobre ela curvar-se, pelo que não se faz o mesmo para Deus. Não incorre em penalidade de látegos enquanto não houver estendido sobre ela braços e pernas, estando todo em decúbito dorsal, por ser este o curvar-se trazido na Torá.

יא [ז] בַּמֶּה דְּבָרִים אֲמוּרִים, בִּשְׁאָר הָאֲרָצוֹת; אֲבָל בַּמִּקְדָּשׁ, מֻתָּר לְהִשְׁתַּחֲווֹת לַה' עַל הָאֲבָנִים: שֶׁנֶּאֱמָר "לֹא תִתְּנוּ בְּאַרְצְכֶם, לְהִשְׁתַּחֲו?ֹת עָלֶיהָ" (ויקרא כו,א)--"בְּאַרְצְכֶם" אֵין אַתֶּם מִשְׁתַּחֲוִים עַל הָאֲבָנִים, אֲבָל אַתֶּם מִשְׁתַּחֲוִים עַל הָאֲבָנִים הַמְּפֻצָּלוֹת בַּמִּקְדָּשׁ. 11 Em que caso [dizemos ser proibido]? em todo lugar, [exceto no Templo em Jerusalém], mas no Templo é permitido curvar-se sobre as pedras, pelo que está escrito: "...Não poreis em vossa terra...." - Lv 26:1 - [como dizendo:] "Em vossa terra não podeis curvar-se sobre pedras, mas, curvais sobre as pedras lapidadas no Templo.

יב  וּמִפְּנֵי זֶה נָהֲגוּ כָּל יִשְׂרָאֵל לְהַצִּיעַ מַחְצָלוֹת בְּבָתֵּי כְּנָסִיּוֹת הָרְצוּפוֹת בַּאֲבָנִים, אוֹ מִינֵי קַשׁ וָתֶבֶן, לְהַבְדִּיל בֵּין פְּנֵיהֶם, וּבֵין הָאֲבָנִים. וְאִם לֹא מָצָא דָּבָר מַבְדִּיל בֵּינוֹ וּבֵין הָאֶבֶן--הוֹלֵךְ לְמָקוֹם אַחֵר וּמִשְׁתַּחֲוֶה, אוֹ שׁוֹחֶה עַל צִדּוֹ וּמַטֶּה: כְּדֵי שֶׁלֹּא יַדְבִּיק פָּנָיו בָּאֶבֶן. 12 Por isto, costume é entre todos os judeus estender esteiras em suas sinagogas cujo solo é de pedras, ou colocar nelas tipos de juncos e palha, [coisas] que sejam separação entre seu rosto e as pedras. Caso não encontre algo que possa servir de separação entre si e as pedras, deve dirigir-se a outro local e curvar-se ali, ou desviar o rosto para o lado ao curvar-se, evitando juntar a face com a pedra.

יג  [ח] הַמִּשְׁתַּחֲוֶה לַה' עַל הָאֲבָנִים הַמְּפֻצָּלוֹת בְּלֹא פִּשּׁוּט יָדַיִם וְרַגְלַיִם--אֵינוּ לוֹקֶה, אֲבָל מַכִּין אוֹתוֹ מַכַּת מַרְדּוּת. אֲבָל לַעֲבוֹדָה זָרָה--אֶחָד הִשְׁתַּחֲוָיָה בְּפִשּׁוּט יָדַיִם וְרַגְלַיִם, אוֹ הִשְׁתַּחֲוָיָה בְּלֹא פִּשּׁוּט יָדַיִם וְרַגְלַיִם--מִשָּׁעָה שֶׁיִּכְבֹּשׁ פָּנָיו בַּקַּרְקָע לָהּ, נִסְקָל. 13 Todo o que se curvar para Deus sobre pedras lapidadas sem estender braços e pernas, não incorre em pena de açoites, mas é castigado com "macát mardut". Porém, caso haja feito isso para um ídolo, a partir do momento que pouse seu rosto no chão, deve ser apedrejado [pelo sistema já mencionado, chamado "seqilá", que é o apedrejar lembrado na Torá].

יד [ט] הַנּוֹטֵעַ אִילָן אֵצֶל הַמִּזְבֵּחַ אוֹ בְּכָל הָעֲזָרָה, בֵּין אִילָן סְרָק בֵּין אִילָן מַאֲכָל--אַף עַל פִּי שֶׁעָשָׂה אוֹתוֹ נוֹאי לַמִּקְדָּשׁ, וְיֹפִי לוֹ--הֲרֵי זֶה לוֹקֶה, שֶׁנֶּאֱמָר "לֹא-תִטַּע לְךָ אֲשֵׁרָה, כָּל-עֵץ" (דברים טז,כא): מִפְּנֵי שֶׁזֶּה הָיָה דֶּרֶךְ עֲבוֹדָה זָרָה--נוֹטְעִין אִילָנוֹת בְּצַד מִזְבֵּחַ שֶׁלָּהּ, כְּדֵי שֶׁיִּתְקַבְּצוּ שָׁם הָעָם. 14 Todo o que plantar uma árvore ao lado do altar ou em todo o átrio, seja árvore frutífera ou não, - mesmo que haja feito isto para embelezamento do Templo - e, mesmo que haja estado mais belo - incorre em pena de açoites, pelo que está escrito: "...Não plantareis "acherá" - toda árvore..." - por ser este dos costumes dos idólatras - plantar árvores em torno dos altares de seus ídolos, para que ali se reúna o povo.

טו [י] וְאָסוּר לַעֲשׂוֹת אַכְסַדְרָאוֹת שֶׁלְּעֵץ בַּמִּקְדָּשׁ, כְּדֶרֶךְ שֶׁעוֹשִׂין בַּחֲצֵרוֹת, אַף עַל פִּי שְׁהוּא בִּנְיָן, וְאֵינוּ עֵץ נָטוּעַ--הַרְחָקָה יְתֵרָה, שֶׁנֶּאֱמָר "כָּל-עֵץ" (דברים טז,כא); אֵלָא כָּל הָאַכְסַדְרָאוֹת וְהַסְּכָכוֹת הַיּוֹצְאוֹת מִן הַכְּתָלִים שֶׁהָיוּ בַּמִּקְדָּשׁ--שֶׁלְּאֶבֶן הָיוּ, לֹא שֶׁלְּעֵץ. 15 E, é proibido construir êxadras de madeira no Templo, conforme faz-se nos quintais, mesmo que seja isto [um dos tipos de] construção, e não árvore plantada. [Trata-se esta proibição de um] distanciamento maior, pelo que está escrito: "...toda árvore..." - Dt 16:21.


| A Torá Oral | Todo o Michnê Torá | Glossário |
| cp 1 | cp 2 | cp 3 | cp 4 | cp 5 | cp 7 | cp 8 | cp 9 | cp 10 | cp 11 | cp 12 |